Overweldigd door de sfeer

We voelen ons een stuk beter bij het wakker worden. Gelukkig want vanochtend gaan we het Potala paleis bezoeken. Gisteren is daarvoor permissie aangevraagd en mogen wij er om 10.40 – sharp – in. Het Potala paleis ligt op een centrale heuvel, rondom deze heuvel lopen de mensen kloksgewijs de Kora. De oudere mensen doen dat elke dag en nadat ze dat gedaan hebben gaan ze line-dancen in het nabij gelegen park. Prachtig. Honderden ouderen, al dan niet in traditionele kleren, maar ook een flink stel jongeren, dansen vol overgave een uur lang op Tibetaanse muziek. Erg aanstekelijk. Iedereen mag aansluiten dus Isabel kon het niet laten om mee te doen. Wat een plezier. Dat vonden de Tibetanen ook. Dit keer werd de toerist aan alle kanten gefotografeerd in plaats van andersom.
Na het dansen gingen we richting het Paleis. Op het moment dat we onder het paleis stonden werden we allebei overweldigd door de sfeer en kwamen de tranen. Je voelt een pure en levende geloofsbelevenis. Iedereen heeft in zijn rechterhand een gebedsmolen en in de linker een gebedsketting met 108 kralen. Er zijn meerdere mensen die om de paar meter knielen en zich op de grond uitstrekken. Het paleis zelf is imposant, maar tegelijkertijd ook immens vriendelijk. Het witte gedeelte was het administratieve gedeelte, in het donkerpaarse was het spirituele gedeelte gevestigd. Boven alle ramen hangen de banen geplooid stof die door de wind een elegante bewegingen maken. De klim naar boven is zwaar doordat we toch nog last hebben van de hoogte. We mogen het rustig aan doen, wat fijn is om alles in ons op te kunnen nemen. Het is ontroerend om hele Tibetaanse gezinnen vol verwachting naar boven te zien lopen. Een Oma die duidelijk trots aan een kind van 5 iets zegt over deze magische plek. Trouwens, even een aards detail, hier worden bijna geen luiers gebruikt en hebben kinderkleren gewoon een open achterkant in de broek. We hebben het niet in de praktijk zien gebruiken maar heel handig lijkt het ons niet (zie foto).
Eenmaal zo’n zevenhonderd treden omhoog gelopen te zijn, staan we voor het werkelijke spirituele gedeelte van het paleis waar ook de Dalai Lama’s hun vertrekken hadden. We krijgen precies één uur om hier doorheen te wandelen. De gids heeft ons verzekerd dat er wat zwaait als we ons hier niet aan houden, voor haar dan. Maar als we vragen wat precies, moet ze het antwoord schuldig blijven, ze is altijd nog binnen de tijd gebleven. Maar de paniek is duidelijk van haar gezicht af te lezen, dus we zetten maar een goed tempo in. Binnen is het gewoon waanzinnig mooi, overal beelden, kleden, wandschilderingen, tronen van de Dalai Lama’s en een sfeer die niet te beschrijven is. Naast het offeren van water, bloemen, wierrook en kaarsen van yakboter wordt er ook met bankbiljetten geofferd. Overal ligt geld. Binnen in het paleis gaan we trapje op, trapje af. Je zou er zo de weg kwijtraken, als er niet een begaanbare richting werd aangegeven. Na precies 55 minuten staan we buiten: we hebben het gehaald! Ook al heeft Sandra geprobeerd de gids een hartaanval te bezorgen door halverwege lichtelijk onwel te worden…
Na het Potala laten we ons door de chauffeur afzetten in omgeving van Jokhang (het echte Tibetaanse centrum van Lhasa) en lunchen we weer in hetzelfde eenvoudige restaurantje als gisteren. Daarna even een rustperiode en dan worden we opgehaald om naar Sera klooster te gaan. Het is een klooster uit dezelfde ‘school’ als Jokhang en Gangden. Tijdens de wandeling in hetklooster wordt ons onverwacht door een monnik gevraagd ons hoofd in één of ander gat te steken, waarvan we later begrepen (we hebben daarvoor een boekje) dat we ons hoofd hebben gegeven aan de beschermheer Tamdrin waarmee we zorgden voor goede gezondheid van onze kinderen en kleinkinderen (hoop dat die laatste nog even op zich laten wachten). Het hoofddoel van ons bezoek was echter de debatterende monniken in de tuin van het klooster. Ze discussiëren hier zoals dat tijdens de middeleeuwen ook gedaan werd. Ze ondersteunen hun vragen met handgeklap. De een geeft zijn argumenten en de ander verdedigt ze waarbij veel gebruik wordt gemaakt van gebaren en gelach. Een prachtig spektakel.
Na de afdaling zijn we weer gaan lunchen naar hetzelfde restaurantje van gisteren, en sloeg de hoogte weer toe en zijn we daarna even gaan rusten.
O in de middag naar het Sera klooster te gaan waar de monniken elke middag een uur debateren in de tuin.