Je bekijkt de reis...
Nepal en Tibet
Reisverslag Living Heritage
17 september 2015
|
Aantal keer bekeken
108
Aantal reacties
0
Kathmandu,
Nepal
a
A
Living Heritage
De dag begon met een wekker die niet afging en eentje die misschien ietsje te laat stond waardoor we enigszins gehaast moesten ontbijten om daarna onze gids – Raz en chauffeur – Ohn – te ontmoeten.
Na wederom kennis gemaakt te hebben met een chaos van verkeer, waar toeteren gelijkstaat aan macht en “ga aan de kant” kwamen we vrij snel aan bij Swayambhu, ook wel genoemd de Monkey temple. Je kan deze boeddhistische stupa op 2 manieren bereiken, een snelle met de auto via de achterkant of de duidelijk langzamere weg – die wij dus genomen hebben – en waarvoor je 365 treden omhoog moet. Het was alsof we in Burgers Zoo liepen, apen, adelaars, geiten, honden en allerlei ander leven op 2 of 4 poten. Ook gebeurde er van alles voordat je boven bent. We keken onze ogen uit.
Ondertussen hadden wij al in de gaten dat onze gids erg veel van de Nepalese cultuur en godsdiensten wist en daar in een voortreffelijk Engels fantastisch over kon vertellen. Bovenaan gekomen zagen we een site waar de vooral Stupa schade heeft opgelopen door de aardbeving. Gelukkig is de rest er redelijk ongeschonden uitgekomen. En hebben we een offer gebracht voor Nepal, onze families en een veilige reis.
Hanumandhoka Durbar Square
Dit belangrijke centrum van Kathmadu is vreselijk beschadigd door de aardbevingen. Bijna alle tempels, beelden en historische plekken zijn beschadigd. Toch hadden we beide het gevoel dat daar werkelijk historie geleefd wordt. Overal waar je keek waren mensen aan het offeren, aan het bidden, aan het prepareren, aan het verkopen of aan het bedelen. En een totale vermenging tussen het hindoeisme en het boedisme. Hier bleek dat de pracht zeker niet in het decor maar vooral in de beleving van de mensen zit.
Shree Boudhanath – The great boudha stupa
Na gepind te hebben in een ongelooflijk drukke straat, liepen we via een klein steegje naar een plein, waar op een magische manier niets te horen was van het toeterende verkeer. En daar staat hij dan, de stupa uit “Little buddha”, gigantisch groot en met zijn hoofd in de bamboesteigers. De rust die daar heerst is totaal niet te begrijpen in een stad als Kathmandu. Hier heerst het Tibetaanse Boedisme. Als er een groep jonge monniken lachend de ronde langs de gebedsrollen doet, beseffen we allebei dat hier de geloofsbelevenis niet drukkend of zwaar is. We lunchen “on the roof” en kijken hoe de werklui op traditionele wijze de Stupa herstellen. Ook gaan we nog naar een van de monasteries aldaar en we bezoeken een galerie waar mandala’s worden gemaakt.
Pashupatinath Temple:
We vertrekken weer naar de andere kant van de stad door het totaal absurde verkeer. Naar de tempel van Shiva waar ook crematies plaatsvinden. Hindoestanen brengen vanaf hun huis de overledenen op een raster van bamboe hier naar toe. Als ze bij de tempel aankomen wordt de overledene uitgekleed en geheel gewassen met het water van de heilige rivier… deze rivier komt uit in de Ganges. En die is pas echt heilig.
Er was veel te zien, de gebruikelijke apen maar ook asceten, die ons zegenden voor een gelukkig leven met henna op ons voorhoofd. Degene die een gigagrote klodder henna op Sandra’s hoofd smeerde was niet tevreden met 1 dollar. Hij vroeg om meer (wat Sandra ook meteen gaf, groot hart!). Ze heeft wel de rest van de dag én avond plezier gehad van die klodder want ze blijkt vaak aan haar voorhoofd te zitten waardoor ze daarna alles onder smeerde.
Na wederom kennis gemaakt te hebben met een chaos van verkeer, waar toeteren gelijkstaat aan macht en “ga aan de kant” kwamen we vrij snel aan bij Swayambhu, ook wel genoemd de Monkey temple. Je kan deze boeddhistische stupa op 2 manieren bereiken, een snelle met de auto via de achterkant of de duidelijk langzamere weg – die wij dus genomen hebben – en waarvoor je 365 treden omhoog moet. Het was alsof we in Burgers Zoo liepen, apen, adelaars, geiten, honden en allerlei ander leven op 2 of 4 poten. Ook gebeurde er van alles voordat je boven bent. We keken onze ogen uit.
Ondertussen hadden wij al in de gaten dat onze gids erg veel van de Nepalese cultuur en godsdiensten wist en daar in een voortreffelijk Engels fantastisch over kon vertellen. Bovenaan gekomen zagen we een site waar de vooral Stupa schade heeft opgelopen door de aardbeving. Gelukkig is de rest er redelijk ongeschonden uitgekomen. En hebben we een offer gebracht voor Nepal, onze families en een veilige reis.
Hanumandhoka Durbar Square
Dit belangrijke centrum van Kathmadu is vreselijk beschadigd door de aardbevingen. Bijna alle tempels, beelden en historische plekken zijn beschadigd. Toch hadden we beide het gevoel dat daar werkelijk historie geleefd wordt. Overal waar je keek waren mensen aan het offeren, aan het bidden, aan het prepareren, aan het verkopen of aan het bedelen. En een totale vermenging tussen het hindoeisme en het boedisme. Hier bleek dat de pracht zeker niet in het decor maar vooral in de beleving van de mensen zit.
Shree Boudhanath – The great boudha stupa
Na gepind te hebben in een ongelooflijk drukke straat, liepen we via een klein steegje naar een plein, waar op een magische manier niets te horen was van het toeterende verkeer. En daar staat hij dan, de stupa uit “Little buddha”, gigantisch groot en met zijn hoofd in de bamboesteigers. De rust die daar heerst is totaal niet te begrijpen in een stad als Kathmandu. Hier heerst het Tibetaanse Boedisme. Als er een groep jonge monniken lachend de ronde langs de gebedsrollen doet, beseffen we allebei dat hier de geloofsbelevenis niet drukkend of zwaar is. We lunchen “on the roof” en kijken hoe de werklui op traditionele wijze de Stupa herstellen. Ook gaan we nog naar een van de monasteries aldaar en we bezoeken een galerie waar mandala’s worden gemaakt.
Pashupatinath Temple:
We vertrekken weer naar de andere kant van de stad door het totaal absurde verkeer. Naar de tempel van Shiva waar ook crematies plaatsvinden. Hindoestanen brengen vanaf hun huis de overledenen op een raster van bamboe hier naar toe. Als ze bij de tempel aankomen wordt de overledene uitgekleed en geheel gewassen met het water van de heilige rivier… deze rivier komt uit in de Ganges. En die is pas echt heilig.
Er was veel te zien, de gebruikelijke apen maar ook asceten, die ons zegenden voor een gelukkig leven met henna op ons voorhoofd. Degene die een gigagrote klodder henna op Sandra’s hoofd smeerde was niet tevreden met 1 dollar. Hij vroeg om meer (wat Sandra ook meteen gaf, groot hart!). Ze heeft wel de rest van de dag én avond plezier gehad van die klodder want ze blijkt vaak aan haar voorhoofd te zitten waardoor ze daarna alles onder smeerde.
