Yaks on the beach

Vandaag start onze rondreis door Tibet en verlaten we Lhasa voor vier dagen. Einddoel vandaag is Samye maar we doen onderweg nog een aantal bijzondere plekken aan, waaronder het oude paleisje van de eerste koning van Tibet, Yumbulakang.

De weg ernaar toe loopt langs een waanzinnige brede rivier, de Brahmaputra (de heilige rivier die uiteindelijk in de Ganges uitmondt), met aan de overkant grote zandduinen. Op de rivier zien we één enkel bootje, waarschijnlijk van een vissende Chinees, aangezien Tibetanen geen vis eten. Ze ‘voeren’ namelijk de doden aan de vissen. Zo eten ze ook geen vogels, want ook daaraan ‘voeren’ ze overledenen (hemelse begrafenis). We stoppen bij een uitzichtpunt waarop de Chinezen een soort pagode hebben gebouwd met trappetjes. Maar het hangt er helemaal vol met gebedsvlaggetjes en Tibetanen hebben op de trap stenen op elkaar gestapeld die zo kleine stupa’s vormen. De voorbijganger die ze daar maakt, zegt hiermee dat ze er terug willen keren.

Als we aankomen bij Yumbulakang (paleis van moeder en zoon) hebben we de keuze om te voet, te paard of met een kameel naar boven te gaan. Het kasteeltje ligt zoals de meeste bezienswaardigheden hier, boven op een heuvel. We besluiten om te voet te gaan ondanks dat het een flinke trip is. Het gaat wel al een stuk beter. Het paleis zou het oudste fort van Tibet zijn. Maar het is waarschijnlijk een bouwsel dat op de fundamenten van het oude paleis is gezet tijdens de periode van de 5de Dalai Lama.

Bovengekomen blijkt het nu een kleine kloostertje te zijn waar 6 monniken leven. Ruimte voor meer is er gewoonweg ook niet. Ze hebben er ook een studentikoos platdakje met stoeltjes en bloempotten. Alles is miniatuur hier, ook de Kora rondom het klooster lopen we in 2 minuten. Maar zelfs de prayerwheels zijn aanwezig.

Na de afdaling die stukken snelle gaat dan de beklimming, gaan we in een traditioneel Tibetaans restaurantje eten. Omdat er binnen wel erg veel vliegen mee willen eten, gaan we buiten zitten. Het is een smakelijke lunch van rijst en een groente die we niet kunnen thuisbrengen maar zeer smakelijk is. Daarna rijden we verder richting Samye. Daarvoor moeten we de rivier over. De brug heeft een toegang van ongeveer 2,5 bij 2,5 meter. Als je daar door past, kun je de brug gebruiken. Onderweg op de brug komen we kleine vrachtwagentjes tegen waarvan het dak van de cabine is afgezaagd zodat ze door de toegang kunnen.

We komen voor het eerst in aanraking met een zeer aparte manier van snelheidscontrole. Bij het begin van de straat stop je bij een politiepost. Daar krijg je een briefje met de tijd van dat moment. Aan het einde van het ‘parcours’ moet je het briefje inleveren en moet je er in ons geval minstens 1,5 uur over gedaan hebben. Nou, met een chauffeur die rijdt als een dolle kun je je voorstellen dat we de laatste 3 kilometer stapvoets hebben gereden. En dat terwijl we onderweg nog twee keer gestopt zijn om geweldige mooie “Yaks at the beach” en een waanzinnig woestijnlandschap te fotograferen.

Bij aankomst in Samye blijkt dit een groot boerendorp te zijn. Overal lopen geiten, koeien, stieren en honden. In het midden van het dorp staat het klooster dat ook voor een groot deel door de Chinezen is verwoest. Nu zijn ze druk met het herstel en dat wordt door de plaatselijke boerenbevolking gedaan. Ze doen dat ook op de manier zoals dat al eeuwen wordt gedaan. Een mooie maar zeer tijdrovende en arbeidsintensieve manier. Toen we de Kora rond het Samye klooster liepen, konden we een van de poorten binnenglippen, aangetrokken de het gezang dat we binnen de muren hoorden. Dat bleken de boeren die een soort van terrazzo maakten op de daken van het klooster. Daarna hebben we de Kora binnen de muren afgemaakt, wel soms achtervolgd door koeien of honden. Toen we bij de hoofdingang kwamen, bleek het einde werktijd en kwamen alle werkers het kloosterterrein af. Een mooi tafereel.

Daarna lekker gegeten, Yak natuurlijk en bij vertrek nog even de volle maan aanschouwd. Wat een heerlijke dag weer!