Nederlandse vloerboeners

We zijn vanochtend vertrokken zonder te ontbijten. Dat was een verkeerde inschatting van het Tibetaanse idee van ontbijt. Wij dachten dat we wel snel ergens zouden stoppen. Maar pas na 2,5 uur stopten we bij simpel tentje en daar hadden ze enkel hele grote dikke noedels met varkensvlees. Die hebben we gelukkig overgeslagen want onze gids heeft ze later ergens op de berg achter gelaten.

We zijn op weg naar Gyantse en onderweg stoppen we bij een klooster waar ze erg proper zijn. Zo proper dat men alleen met heerlijk Nederlandse vloerboeners onder de schoenen naar binnen mag. We vragen ons nog steeds af waarom er maar 2 paar waren en dat uitgerekend wij die “mochten” gebruiken. De Tibetanen zelf gingen wel met schoenen aan naar binnen. En de Nederlandse Jut en Jul schuifelde door het hele klooster heen. Een goede en lachwekkende ochtendgymnastiek.

Ondanks de knorrende magen werden we meegenomen in een onwaarschijnlijk mooi en continu veranderende landschap. We begonnen met de hoge zandduinen waar men een soort netten van stokjes op legt. Deze moeten verdere verschuiving tegen gaan en de duinen vruchtbaar maken. Na de duinen kwam het landschap van de hooibergen, die als een soort kleine huisjes of uitgestrekte langharige teckels in de zon aan het drogen zijn. En dan gaan we omhoog, werkelijk waar heel hoog een pas over, de Kamba-la, deze is 4990 meter hoog.

Vlak over de pas zie je meteen een waanzinnig blauw meer liggen. Turquoise, soms kobalt blauw, dan weer azuur. Geweldig mooi. We hebben er minstens 1,5 uur van mogen genieten omdat ze de doorgaande weg aan het asfalteren waren en niemand door mocht rijden. Deze tijd hebben we gebruikt om foto’s te maken en zelf door wachtende Chinezen gefotografeerd én gefilmd te worden. Ergens in China gaan veel mensen lachen om 2 Hollandse vrouwen, die met een kleine Chinese dame tussen hun in, niet helemaal in koor “Goedemorgen, wij komen uit Nederland” zeggen. En dat hebben we zelfs twee keer mogen doen omdat haar man die blonde vrouwen blijkbaar ook wel leuk vond!

Toen de weg vrijgegeven werd, zijn we snel gestopt om eindelijk iets te eten. Het was een goed restaurant waar de yakburger en de yak sizzler heerlijk waren. Interessant detail was dat er verschillende posters van Michael Jackson tussen de mandala’s aan de muur hingen. Na de lunch rijden we verder richting Shigatse. In de auto zit de mogelijkheid om muziek via een usb stick te luisteren en we zetten onze westerse playlist op. Dat vinden de chauffeur en gids voor even leuk, maar al snel gaan we weer over op hun favoriete Tibetaanse muziek: deze hangt tussen ‘James Last op klompen’, ‘kinderen voor kinderen’ en soms een beetje ‘Gers Pardoel’ in. We kunnen na 3 dagen een aantal liedjes al een beetje meezingen.

Voordat we in Gyantse aankwamen, kwamen we nog voorbij een erg bijzonder meer. Hartstikke groen. Het is een meer ontstaan door een elektriciteitsdam. Zo prachtig van kleur maar schijnbaar toch ook zo doods. Je ziet nog de ruïnes van de huizen waar mensen uit gezet zijn en we twijfelen eraan of er wel iets leeft in dat water.

Eenmaal aangekomen leggen we de spullen in het hotel en gaan we de Kora van Pelkor Chode lopen. Onderweg zien we veel ambachtslieden en mensen die druk voorgevels aan het schilderen zijn. Ingewikkelde en kleurrijke schilderingen, ze doen het met ongelooflijk veel aandacht en ..muziek. Daar houden ze hier van. Ook wij worden constant gevraagd om te zingen, nou zijn wij niet bepaald nachtegaaltjes, maar we doen ons best. De Nederlandse kinderliedjes en Italiaanse partizanen liedjes worden zeker gewaardeerd.

Bij het klooster aangekomen mochten we ook deze keer weer zonder te betalen naar binnen. Er kwam gezang vanaf een dak en na toestemming van een monnik mochten we naar boven. Twee groepen van ongeveer 10 mensen waren met een eeuwenoude methode bezig een soort terrazzo platdak te maken. Ze stampen met een stok waar onderaan een ronde steen gebonden zit de vloer aan. Ze zingen en bewegen zich in canon. We hebben er lang staan kijken en ja, we werden gevraagd of we mee wilden doen. Dat gaf veel hilariteit en óns gaf het gevoel dat we groot en lomp waren.

‘s Avonds is het hier pikkedonker. Daardoor kun je vaak de sterren geweldig zien. Vandaag werden we na het avondeten echter verrast door de vesting Dzong die in de lucht lijkt te zweven. Dit is voor het eerst dat we een monument aangestraald zien. Sprookjesachtig.