Chinees stempel

Vandaag weer wel goed ontbeten en dat was ook wel nodig na een nacht vol 50plus benen, ademnoodtoestanden en vervelende putluchtjes. Die door Sandra heerlijk werden vermengd met een halve spuitbus deodorant en parfum, waar Isabel dan weer onpasselijk van werd. Jammer dat we voor het ontbijt al met onze volle koffertjes beneden stonden en weer naar boven moesten voor het ontbijt. Tja weer ademnood...

Na een kort ritje stoppen we bij een molen. Wat we overigens niet meteen als een molen herkennen. Het is een watermolen waar gerst wordt gemalen. Gerst vormt het bestanddeel voor het door Tibetanen meest gegeten gerecht Tsampa.

Isabel is al tijden op zoek naar het ‘juiste’ huis dat ze graag wilt fotograferen, maar ze durft niet te zeggen wanneer ze wilt dat de chauffeur stopt. Dit gezien de gevaarlijk verkeerssituaties. Sandra durfde wel een keer te roepen, maar toen bleek het niet het ‘juiste’ huis. Bovendien stonden we weer midden op de weg stil… Uit beleefdheid zijn we toch uitgestapt en hebben alsnog prachtige foto’s gemaakt. Er is veel bedrijvigheid met de oogst. Kleine tweetakt karretjes waar torenhoge hooibergen op liggen rijden af en aan naar een soort coöperatieve opslag.

Dan komen we aan in Shigatse. Deze tweede stad van Tibet is in de aanrijdroute erg Chinees. En dan blijkt het ook nog een gigantische militaire zone te hebben. Chinezen soldaten staan in glazen hokjes met mitrailleurs. Ook vandaag moeten er inschrijfformaliteiten gebeuren bij en of ander administratief kantoor. Wat deze inhouden weten we niet precies. Wij blijven in de auto wachten en dat duurt best lang. Waarschijnlijk worden we elke keer geregistreerd.

We rijden rechtstreeks naar de markt, nadat wij al enige dagen hebben aangegeven dat we daar zo graag naar toe willen. Het was een klein marktje met veel vlees, yakkoppen en gevilde geiten. Ook even nog een keihard kaasje geknauwd om te kijken of ze hier net zo smaken als in Mongolië.Dat was niet het geval.

Na de markt gingen we naar het Pelkor Chode klooster. Dit keer kwam Sandra redelijk boos binnen nadat een monnik haar letterlijk en figuurlijk niet zag staan omdat hij geld aan het tellen was. Wij moesten een kaartje bij hem kopen. Dit beeld onderstreepte dat wat we gelezen hadden over deze monniken en de stad. Zij collaboreerden met de Chinezen en zijn historisch op rijkdom belust. Geen goede en zeker bevooroordeelde binnenkomst dus. Gelukkig duurt de boosheid ook nu niet lang want het klooster is prachtig. Er staat een gigantische Boedha, prachtige oude stupa’s en erg oude en van de yakboterkaarsen zwartgeblakerde gebouwen en muurschilderingen. Een vreselijke lelijke gouden stupa van de voorlaatste Panchen-Lama. Dat geeft ons meteen te denken…

We zitten voor één van de vele gebouwen te genieten van de rust en de gelovigen en pelgrims die voorbij komen als Minkyi de gids ons leert om van onze handen mandala’s te maken. Als we teruglopen naar de uitgang moeten we uitkijken voor de gladde stenen, de monniken hebben ze met olie ingesmeerd, dat wordt uitkijken voor voorbij glijdende monniken.

We lunchen in een restaurant waar niet gerookt mag worden. Dat is de eerste keer hier in Tibet. We eten een heerlijke Tibetaanse Curry met Yak en zalige gefrituurde Yak momo’s. Dan gaan we terug naar het hotel voor een ‘resty’ (onze gids zet achter alle Engelse woorden die eindigen op t of d een Y en de woorden die eindigen op a, zoals India wordt een r, dus Indir en Buddhr). Minky gaat even mee naar de kamer. Isabel laat haar de kaft van het boek dat ze leest zien met een foto van de Dalai Lama. Het raakt haar enorm. We laten haar even alleen maar ze is enorm blij met het zien van de foto. Toch durft ze de kaft niet aan te nemen. Wij zijn beiden ook behoorlijk uit het veld geslagen. Hoe een onrecht dat de Tibetanen niet vrij zijn om bijvoorbeeld een foto van de Dalai Lama te bezitten of voor hun mening uit te komen.

Minky heeft speciaal voor ons haar Tibetaans jurk mee genomen. Isabel past er in en we maken foto’s. Ondertussen moet Sandra naar het toilet. Nu bleef “Willem” hangen terwijl “Jan en Jaap” al wel waren verdwenen. Hij blijft, samen met wat toiletpapier terugkomen. Isabel gaat naar de balie maar daar blijken ze geen Engels te spreken. Ze kijken je gewoon niet aan om niet te hoeven spreken. Daarom de gids erbij gehaald. Na het poepspektakel te hebben laten zien wordt het gelukkig opgelost.
Verder hebben we een heerlijke lees- en schrijfmiddag en avond. We zijn te laat voor het eten en hebben niet echt zin om te gaan zoeken in deze omgeving. Isabel en Minky halen daarom instant noedels bij de Chinese super om de hoek. Daar komen blijkbaar niet veel buitenlanders want Isabel wordt verschillende keren gefotografeerd. Na deze enigszins pittige noedels gegeten te hebben gaan we nog een beetje Chinese TV kijken en daarna slapen.